تحقیق درباره تاریخچه کونگ فو

لینک دانلود و خرید پایین توضیحات

فرمت فایل word  و قابل ویرایش و پرینت

تعداد صفحات: 3

تاریخچه کونگ فو  ( بوکس چینی )

تاریخچه کونگ فو با ورود بودیهارما و یا به گفته چینی ها تامو از هند به معبد شائولین چین آغاز می گردد .

در ضمن معبد شائولین در ایالت هوتان قرار دارد و هنرهای رزمی موجود دنیا از این مکان سر چشمه گرفته است . راهب تامو که مشغول تعلیمات مذهبی به جوانان ( راهبان ) معبد بود . با توجه به حالات جسمی و روحی آنها شروع به ابداع 18 حرکت فیزیکی کرد . که بعدها همین حرکات جزئی از درسها و و تعلیمات آنها قرار گرفت و اساس هنر های رزمی کونگ فو ( بوکس چینی ) از اینجا شروع شد .

بعدها شاگردان راهب توانستند . این حرکات را خوبی بیاموزند و شروع به گسترش این هنر کنند و مدت کوتاهی معبد شائولین خواستگاه کونگ فو شد و این هنر زیبا کم کم در معابد دیگر نفوذ کرد و بعدا از سالیانی دراز بر اساس بوکس معبد شائولین سبکهای دیگری از کونگ فو پدید آمد که سراسر چین رواج یافت و هنر ملی این کشور شد .

امروز می توان کونگ فورا در پارکها ، معبد ، باشگاها و تمام اماکن عمومی و خصوصی مشاهده کرد . مخصوصا صبح های زود در هوای پاک و فضاهای زیبا و دلنشین .

البته ناگفته نماند که ورزشی را که چینی ها صبح های زود تمرین می کنن شیوه ای از کونگ فوی نرم می باشد که به ( تای چی چون ) معروف است .

  معنای کونگ فو در بین مردم چین

در کل ، هنرهای رزمی چین با نام کونگ فو شناخته می شود . کلمه کونگ فو ظاهرا هیج معنای خاصی ندارد . ولی در بعضی از اقوام کونگ فو ( مرد دانا ) اطلاق می شود . و در نزد بعضی دیگر از مردم نیز به ( عالی ترین شکل هر چیز ) گفته می شود .

 در مجموع می توان گفت کونگ فو به هنری اطلاق می گردد که بیانگر حرکات فیزیکی موزون دست و پا است . در هر صورت کونگ فو تقریبا همیشه در دست مردان و زنانی بوده است که مورد اعتماد مردم بوده اند .

کونگ فو در بین دو گروه رواج بیشتری داشته است .

گروه اول جادوگران و جن گیران آن زمان که با نمایشهایی افسونگری و اجرای بعضی از حرکات زیبا و پیچیده در میان قبایل امرار معاش می کردند و این فنون و حرکات مذهبی مخصوص خودشان را به فرزندان خود انتقال می دادند . در بین آن می توان رهبر آنها ( تین شید ) را نام برد که ارباب آسمانی نام گرفته بود .

خاندان وی هزار هشتصد سال بر کوهی ( اژدها ) در ایالت کیانگ سینگ حکومت داشتند . ضمنا این افراد می توانستند بعد از ازدواج در بین مردم شهرها و روستائیان به راحتی و آزادانه زندگی کنند .

گروه دوم راهبان و افراد مذهبی را شامل می شد که این افراد زندگی ساده ای داشتند و فقط از گیاهان تغذیه می کردند و یکی از خصوصیات آنها این بود که باید تا زمانیکه زنده هستند مجرد و دور از مسائل مادی باشند آنها در صومعه ها زندگی می کردند .در ضمن برای تلفیق روح و جسم روزه می گرفتند و در همین حال به تمرینات سخت و طاقت فرسای هنرهای رزمی کونگ فو می پرداختند .

خضور راهبان پیوسته جهت اصلاح جامعه ملموس بود هر کجا بر کسی ستم می شد این راهبان حاضر بودند . فشارهائی که از طرف حاکمان به افراد زیر دست آنها اعمال می شود باعث آن گردید که در سال 1911 در چین نهضتی از طرف این مردان اتفاق بیافتد که به انقلاب بکسورها معروف شد و در حقیقت انقلاب اول نام گرفت .

یکی از راهبان معبد شائولین بنام تی سو در رواج و نشر بوکس معبد شائولین نقش عمده را بر عهده داشت و سالها در بین راهبان معبد این هنر را رواج می داد . آنها این هنر را بوسیله تقلید از حیوانات و حشرات به مرحله عالی رساندند و این حرکات شامل : حرکات ببر ، مار ، پلنگ ، میمون ، مانتیس ، درنا ، اژدها و دیگر حیوانات می باشد .

استادان بزرگ شائولین این هنر را نسل به نسل به شاگردان خود منتقل می کردند و با پیگیری زیاد آن را به کمال رساندند. اما بعد از فتح شائولین ، کونگ فو در سراسر چین ممنوع اعلام شد و استادان اصلی شائولین از مرزها گریختند آنها به کشورهایی مانند هنگ کنگ ، تایوان و کشورهای غربی رفتند .

اکنون کونگ فوئی که در خارج از چین تعلیم داده می شود بواسطه مهم بودن مراجع آن ارزشمند تر و مهم تر از کونگ فوئی است که در چین تعلیم داده می شود . بعدها دولت چین جهت سر و سامان دادن به این هنر رزمی سعی کرد تحت نام ووشو همه سیستم های کونگ فو را منسجم کند .

استادان شائولین که در خارج از چین بودند این جریان را تحریم کردند اما ووشو شروع بکار کرده بود و از تمام دنیا جهت نشر این ورزش نماینده می پذیرفت . بعدها برای جلوگیری از انتقاد شدید مشتاقان کونگ فو در کنار معبد شائولین مدرسه هنرهای رزمی شائولین تاسیس شد که این مکان به جهانگردان هنر رزمی ووشو را می آموزد و مدارک شائولین به آنها می دهد .

در حال حاضر دهها سبک کونگ فو در حال فعالیت هستند که شاخص ترین آنها : تای چی چوان ، پاگواچان ، هسینگ آی ، وینگ چان ، چانگ چوان و نان چوان می باشد که در ووشو نیز همین سبکها را بعنوان سبکهای اصلی قرار داده اند .

تاریخچه کونگ فو شائولین

تاریخچه شائولین کونگ فو به بیش از هزار سال پیش در زمان سلسله ( وی شمالی ) بر می گردد . وقتی که ( بودید داراما ) فرقه ذن یا چن) را در چین تاسیس کرد . در آن زمان راهبان معبد سبک 18 حرکتی ( لوهان ) را تمرین می کردند ، که به منظور رفع خستگی و کوفتگی زیاد بخاطر طولانی نشستن بر مراقبه و ( ذن ) بود ، در اواخر سلسله ( مینگ ) و اوایل سلسله ( چینگ ) بوکس شائولین معروفیت قابل توجهی در بین هنر های رزمی پیدا کرد و علاوه بر تمرین ضربات مشت و لگد ، تمرینات سلاحهای گوناگون نیز آموزش داده می شد . در آغاز بوکس شائولین فقط به بوکس ( لوهان ) منحصر می شد سرچشمه و بنیاد پیدایش تمام شیوه های مختلف در بوکس شائولین ، دفاع از خود در مقابل راهزنان و حیوانات وحشی بود . راهبان شائولین سبک ( سین ئی ) را که بر اساس تقلید حرکات حیوانات بود ابداع کردند . البته این سبکها حالت ابتدائی داشته با سیستم صحیح و کامل امروزی فاصله زیادی داشته است ، بعد از گذشت سالیانی زیاد به این صورت کامل دست یافته است و در اختیار رهروان قرار گرفته است . طی حکومت دودمان (جین ) و یوان راهبی به نام ( جویوان ) از کوهستان پائین آمد ه وبه غرب مسافرت کرد در ایالات ( لان جو ) و ( لویانگ ) با اشخاصی به نام های بای یوفنگ و لی سو که در هنرهای رزمی متخصص بودند ، آشنا شد و به منظور تبادل هنرهای رزمی با همدیگر به معبد شائولین مراجعت کردند ، سرانجام توانستند 18 حرکت لوهلن را به 70 حرکت تغییر دهند که بعداً این هم به 173 حرکت رسید . سبک تقلیدی ( 5 فرم حیوانات ) براساس تحقیقات شخصی بنام ( هواتر ) فیزیکدان برجسته در دوره سه پادشاهی بوجود آمد فرد دیگری به نام ( جویوان ) بوکس اژدها ، پلنگ ، مار ، ببر و درنا را پایه ریزی کرد .بوکس شائولین توانست از حمایت سلطنت تانگ برخوردار گردد و برای انجام آموزش هنرهای رزمی کونگ فوی شائولین مجوز رسمی دریافت کند و این باعث شد معبد شائولین از قدرت واعتبار بیشتری برخوردار شود و بدین سان راهبان شائولین تمرینات کونگ فو را جدی تر تلقی کرده و برای تکمیل هنرهای رزمی خود و تبادل دانش رزمی به روستا ها و نقاط دوردست رفته در جستجو استادان لایق برآیند . طی دودمان سونگ و فوجو راهب بزرگ شائولین از متخصصین در هنر های رزمی 18 مدرسه دعوت کرد که برای تبادل دانش هنرهای رزمی به شائولین بیایند و آنها به مدت سه سال در شائولین اقامت کردند و سرانجام حاصل این تلاش کتابی در مورد کونگ فوی شائولین بود که نگاشته شد این کتاب حدود 280 شیوه رزمی را شرح داده بود در آن آمده است که فردی به نام جائوکوانگ ین بنیانگذار امپراتور ی سونگ در تمام سبک ها ی بوکس بلند تبحر داشت و این فنون را در معبد شائولین فرا گرفته بود . در بوکس شائولین دست و پا ؛ بدن وچشم جزء عناصر اصلی هستند که مسیر حرکات دست نه کاملاً درورانی است نه کاملاً مستقیم بلکه دارای کمی انحنا و منحنی شکل است . چشم ها بایستی بروی حریف خیره و ثابت باشد بدن از تعادل خوب و انعطاف قابل توجی برخوردار باشد در سبک های شمالی عقیده براین است که در پیشروی بایستی وضعیت استوار و کوتاه و نشسته تری گرفته و در عقب نشینی با وضعیت بایستی وضعیت استوار ( بلند ) و ایستاده ای گرفت < وقتی که ضربه لگد زده می شود پا بایستی سبکبال همچون یک پرنده بلند شده و مثل یک توپ به حریف اصابت کند . حرکات تهاجمی و تدافعی بوده دفاع و ضربه بایستی غیر قابل پیش بینی باشد تا موثر واقع شود بین سبکهای مختلف کونگ فو از ضربات دست در مدارس جنوبی تاکید فراوان شده و در صورتیکه در مدارس شمالی < ضربات پا از اهمیت خاصی برخوردار و متداول است . قدرت درک حفظ تناسب اندام < سلامتی و دفاع شخصی .گرچه شائولین کونگ فو هنری رزمی بود اما دارای یک فرهنگ ژرف و معنوی و والا می باشد . برای یک راهب مبارز شائولین قدرت خرد و دانستگی از حفظ تناسب اندام و دفاع شخصی مهمتر است . شخص فرزانه وخردمند در نوک انگشتان خویش نیز قدرک درک دارد و در این راستا می توان به اهمیت شائولین کونگ فو پی برد

((تاریخچه کونگ فوتوآ))

کونگ فوتو آ با بهره گیری از سالها تجربه در رشته های مختلف رزمی و دوره های جنگهای چریکی و نبوغ و قابلیت های علمی و فنی آقای ((ابراهیم میرزایی)) در ایران بنیانگذاری شد. اصول اساسی کونگ فوتوآ در کتاب ((ذن در کاراته)) توسط بنیانگذار تعیین گشت و مراحل آزمایش را در باشگاه سرباز ((پهلوی سابق)) با موفقیت پشت سرگذاشت. با گذشت چند سال و تربیت تعداد قابل توجهی از همراهان ، کونگ فوتوآ فعالیت رسمی خود را از سال 1352 با تأسیس دانشکده انشاء تن و روان آغاز نمود، به خاطر هماهنگی با فیزیک بدنی جوانان این سرزمین و درخشش چشمگیر همراهان در مقایسه با ورزش های رزمی آن زمان ،کونگ فوتوآ در مدت کوتاهی کمتر از 5 سال مسیر ترقی و تعالی را طی نمود و سیل انبوه جوانان را بخود جذب کرد. بخاطر اختلاف استاد میرزایی با مسئولین وقت ورزش (شاهپور غلامرضا)، دانشکده انشاء تن و روان در سال 1356 تعطیل شد و خیل عظیم همراهان کونگ فوتوآ در پارک ها و سالن های کوچک خصوصی و سوله های اجاره ای به فعالیت ادامه دادند. بلافاصله پس از پیروزی انقلاب شکوهمند اسلامی و سرنگونی رژیم پهلوی تقریباً تمام سالنهای ورزشی باشگاه تاج تحت مدیریت و حفاظت همراهان کونگ فوتوآ قرار گرفت و فعالیت ورزشی بدون وقفه شروع شد، و کونگ فوتوآ حدود 2 سال با سرعت در ارتقاء کمی و کیفی همراهان موفقیت های چشمگیری را کسب نمود. متأسفانه در سال 1360 بعلت سوء تفاهم های به سبب فعالیت های سیاسی استاد میرزایی مجدداً فعالیت رسمی کونگ فوتوآ دچار وقفه شد، اما کماکان همراهان کونگ فوتوآ به امر معرفی  و آموزش این ورزش رزمی جذاب و پرطرفدار ایرانی ادامه دادند. در اثر فعالیت های چشمگیر و تلاش خستگی ناپذیر و پیگیری های مستمر همراهان مجدداً اوایل 1370 فعالیت کونگ فوتوآ با عنوان انجمن کونگ فوتوآ بطور رسمی زیر نظر فدراسیون کاراته ادامه یافت. در سال 1371 کمیته مستقل ورزشهای رزمی و اواخر سال 1371 فدراسیون کونگ فو، ووشو و رزم آوراان تشکیل شد و در سال 1378 بنام فدراسیون ورزشهای رزمی تغییر نام یافت و درمدتی کمتر از یک سال در سال 1379 تحت عنوان کمیته مستقل کونگ فوتوآ فعالیت نمود و مجدداً در سال 1381 در زمره سبک های فدراسیون ورزشهای رزمی درآمد. این تغییرات پی در پی که غالباً با مدیریت افراد غیر آشنا همراه بود آسیب های بسیار جدی تر و مخرب تر از زمان فعالیت غیررسمی بر پیکر کونگ فوتوآ وارد نمود، اما با وجود همه این ناملایمات و جفاها ، همراهان کونگ فوتوآ به ساماندهی و سازماندهی این ورزش رزمی ایرانی ادامه دادند و تمام آئین نامه ها و مقررات علمی و فنی و ارتقاء رتبه های فنی و مدارج مربیگری و داوری را تدوین نمودند. اکنون کونگ فوتوآ با هزاران همراه در سرتاسر ایران اسلامی و چندین کشور از جمله آمریکا، کانادا، هلند، ترکیه، آذربایجان، سوریه، لبنان، پاکستان، افغانستان، سوئد، بلژیک فعالیت گسترده ای دارد و هر روز به تعداد همراهان این ورزش افزوده می شود.

مبارزه در کونگ فو تو ا

بیشتر مردم میپرسند اگر در کانگ فو خشونت نیست پس مبارزه برای چیست؟

یاد گرفتن کانگ فو ومبارزه وضربات دست وپا برای تجاوز وخشونت نیست بلکه آمادگی وتوانسازی برای دفاع از خود وآزادی خود واندیشه انسانی است.

 کسی که در راه طریقت دانایی میکوشد باید در دفاع از خودواندیشه انسانی خود نیز دانا باشد – پس مبارزه در کانگ فو دروازه دانائی است مبارزه در کانگ فو زد و خورد خیابانی  نیست  بلکه اهدافی چون غلبه بر ترس- مبارزه با ظلم و ستم و جهل انسانها رادر پی  دارد و همیشه می آموزیم تا حقیقت والای انسانی رادرک کنیم وراه ورسم مبارزه با خود وخواسته های غیر انسانی و مجهو لات را کشف کنیم. وهدف نبرددر فرهنگ ایرانی کانگ فو چنین است:هدف نبرد پادافراه  (کیفر) آتش افروزان است که راه ورسم  همبستگی وهم آهنگی نخواهند و فروغ اندیشه را بگسلند.پس هدف کانگ فو  هم  آهنگی وهمبستگی انسانها در راه انسانیت است وقتی ما قوی باشیم  ( از نظر روحی وجسمی)  بیگانگان جرات حمله به پایگاه تفکر واندیشه وفرهنگ مارا نمی کنند . پس باید در دفاع از فرهنگ واندیشه ایرانی انسانی خود نیز دانا وقوی باشیم.بطور کلی مبارزه کانگ فو مبارزه با ترس وظلم وستم برای آزادی انسان تا آخرین قطره خون است که در بخشی از سوگند نامه کانگ فو می خوانیم: از روی فرین پی پشتیبان نبرد نیکی با بدی هستم.که منظور مبارزه را در جمله ای کوتاه بیان میکند.یکی از خصوصیات کانگ فو توآ روح مبارزه است که درهمراه بتدریج با زحمت وتلاش فراوان در طول زمان بوجود می آید وهمراه کانگ فو در عین تواضع وفروتنی جسم وجانش آرام نیست – در کاروکوشش است  می کوشدتا آگاه شود ودیگران را آگاه کند.

منابع

www.ibcpars.net