تحقیق درباره شرکت مخابرات

لینک دانلود و خرید پایین توضیحات

فرمت فایل word  و قابل ویرایش و پرینت

تعداد صفحات: 17

شرکت مخابرات ایران

شرکت مخابرات ایران ، سازمانی است دولتی که ، که قانون تأسیس آن در سال 1350 تصویب شد . این شرکت خدمات ارتباطی و مخابراتی بخش های خصوصی و عمومی و عامه مردم را در داخل کشور و با کشور های دیگر تأمین می کند و از این را در فعالیتهای اجتماعی ، اقتصادی ، سیاسی ، بهداشتی و آموزشی کشور بسیار موثر است .

مردم ایران از دیر زمان به مئله خبر رسانی توجه داشته اند در گذشته های دور جارچی ها در شهرها و روستا ها مردم را از خبرها و فرمانها آگاه می کردند . در بین شهرها نیز با افروختن آتش و برپا کردن دود اطلاعات خود را به فاصله های دور می فرستادند .

قاصدان و چابک سوااران هم نامه ها و پیام ها را با سرعت اسب به مقصد می رساندند .

با اختراع تلگراف در سال 1222 ش / 1844 م ، پیام رسانی پا به مرحله ی جدیدی گذاشت و دولت ایران نیز پس از 14 سال که از مخابره نخستین پیام تلگرافی توسط مورس گذشته بود سیم کشی تلگراف را آغاز و ارتباط با سیم را شر/وع کرد . بدنبال تلگراف ، استفاده از تلفن با سیم ، تلفن بی سیم ، و رادیو ، و تلویزیون و ماهواره به تدریج بیشتر و بیشتر شد و تا به آنجا رسید که امروز شرکت مخابرات ایران ، از آخرین دستاورد های علمی و فنی داخلی و خارجی بهره می گیرد و با سرمایه هایی عظیم ، دستگاههای پیچیده الکتریکی و الکترونیکی مخابراتی را در زمین و فضا به کار می گیرد تا ارتباط بین مردم را سریعتر ، دقیقتر و آسانتر برقرار کند .

شرکت مخابرات ایران از کارشناسان آگاه و متخصص در امر تلگراف ، تلفن ثابت و سیار ، تلکس و فاکس مایل ، ویدئوتکس ، کامپیوتر ، ماهواره ..... بهره می گیرد و به تأسیس و توسعه و نگهداری و بهره برداری شبکه .های عظیم مخابراتی کشور برای انتقال و ارسال علائم ، نوشته ها ، تصاویر ، صدا و هرگونه اطلاعت دیگر می پردازد .

هدفها و وظایف

شرکت مخابرات ایران مسئول تأسیس ، توسعه ، نگهداری و بهره برداری شبکه عظیم مخابراتی کشور است . این شرکت وظیفه دارد ارتباطات مخابراتی برای دولت و عموم مردم در سطح شهرها .و روستا ها تأمین کند و پیوسته در جهت بالا بردن سطح آموزش کارکنان یا استفاده از روشهای جدید و وسایل ارتباطی پیشرفته باشد .

یکی دیگر از هدفهای شرکت مخابرات افزایش بهره وری و شرکت دادن مردم در انجام خدمات مخابراتی کشور و اقتصادی کردن خدمات است از این رو ایجاد شرکتهای مستقل منطقه ای مخابرات و واگذاری ارایه خدمات مخابراتی شهری در محدوده شهر ها به بخش غیر دولتی از جمله هدفهای این شرکت است .

پایه گذاری تلگراف در ایران

دانش آموزان مدرسه دارالفنون به راهنمایی معلم علاقه مند توپخانه – موسیو کرشیش نمساوی ( اتریشی) نخستین فرستنده و گیرنده ی تلگراف را در اسفند 1236 ساختند و با شیم کشی میان دو کلاس مدرسه ، مخابره آزمایشی تلگراف را در حضور میزا آقاخان نوری صدر اعظم انجام دادند . ناصر دین شاه از شنیدن خبر موفقیت این طرح شاد شد و توسط نخست وزیر از وزیر علوم ، علی قلی میرزا اعتضاد الساطنه – عموی دانشمندش اظهار رضایت خاطر کرد و به موسیو کرشیش اتریشی خلعت التفات کرد و به عالیجاه رضاقلی خان هدایت معرفی به لله باشی و شاگردان توپچی که در این کار دخیل /بودند اکرام و انعام تمام به ظهور آورد و به هر یک انعام مرحمت کردند . سپس شاه دستور داد که بین قصر گلستان و باغ لاله زار ( خیابان لاله زار فعلی ) سیم تلگراف کشیده شود . این کار به دستیاری کرشیش انجام شد . پس از آن خط تلگرافی میان تهران _ زنجان به سرپرستی اعتضاد السلطنه و معونت علی قلی خان – پسر رضا قلی خان – هدایت شد . علی قلی خان که هدایت این طرح را به عهده داشت ، به درجه /سرهنگی اول تلگراف خانه نایا شد . در آن زمان کارمندان تلگراف ، درجه نظامی داشتند . علی قلی خان در یاد داشت های خود می نویسد : « در سنه 1275 هجری قمری امر شد به سلطانیه سیم کشیده شود . این خدمت به اعتضاد السلطنه رجوع شد ... با اسبابی که حاضر بود سیم را به قزوین رسانده برای سیم معطل ماندیم . در آن اوان مقداری سیم از گیلان وارد شد مشغول کشیدن سیم به زنجان شدیم . در سلطانیه منصب سرهنگی /و پنجاه تومان اضافه مواجب به بنده مواجب به بنده مرحمت شد . در سنه 76 از تبریز شروع شد و به میانه آمد ، 11 محرم به سلطانیه رسید . پس از دایر شدن مخابره با تبریز ، دستخط صادر شد که علی قلی رئیس تلگرافخانه باشد . در سنه 83 امر به کشیدن سیم مازندران و شاهرود و استراباد شد . در سنه 86 که محاسبه سیم سوم با انگلیس انجام دادم به لقب مخبرالدوله مفتخر شدم . »

تلگراف وسیله ارتباطی سریعی بود که از همان آغاز کار در اختیار مردم قرار گرفت و راه کسب درآمد ی برای مدیران آن شد . علی قلی میرزا که سرپرستی برقراری خطوط اولیه تلگراف را بر عهده داشت رسماً به ریاست امور تلگراف برگزیده شد و برای آن که منافع بیشتری را به خود اختصاص دهد قرارداد اجاره ای با دولت بست که به موجب آن مخابرات تلگرافی همه کشور را به مدت پنج سال بر عهده گیرد و سالی سه هزار تومان بپردازد ضمناً مقرر شد که کلیه تلگراف های دولتی را مجانی مخابره نماید . این قرارداد دو سال دوام داشت و به جای آن قرارداد دیگری بسته شد که به جای سه هزار تومان سالیانه ، در هر سال شش هزار تومان در چهار قسط پرداخت شود . طبق این قرارداد تلگرافهای دربار مجانی و مخابرات دولتی در برابر پرداخت پول بود .

اعتضاد السلطنه درآمد حاصل از تلگراف را بیهوده مصرف می کرد و هزینه مخابرات خارج از کشور از کشور را نمی پرداخت و مقروض می شد . در نتیجه ناصر الدین شاه قرارداد او را لغو کرد و تلگرافخانه را به علی قلی خان مخبرالدوله سپرد . مهیقلی هدایت _ مخبرالسلطنه پسر مخبر الدوله می نویسد :

« تلگراف خانه اول اداره منظم ایران بود و بنا بر صحت اساس امروز هم با نظم ترین ادارات است و مخابرات محل اطمینان . اساس دو اداره مربوط به خانواده ماست ؛ وزارت معارف و وزارت تلگراف . پدرم از هر دو نظر مورد اطمینان شاه بود » . مخبر السلطنه در جای دیگر می نویسد : « پدرم سه وزارت داشت تلگراف و علوم و معادن . تلگراف به سعی خودشان انجام یافته بود . با این سمت ها ، دارالفنون را که دستگاه اساسی وزارت علوم بود به برادرش نیرالملک واگذار نموده بود و تلگرافخانه را به پسرش حسینقلی خان مخبر الملک » .

مخبر الدوله را « پدر تلگراف در ایران » لقب داده اند . او در کار خود جدی و حافظ منافع مردم بود ولی به مناسبت امتیازاتی که انگلس ها در خطوط تلگرافی ایران داشتند با آنها در ارتباط بود . فرزندان مخبر الدوله سالی فقط 20 هزار تومان بابت اجاره تلگرافخانه به دولت می پرداختند . و درآمد قابل توجهی از این راه داشتند .

لقب مخبرالدوله ( که به علی قلی خان و پس از فوتش به حسین قلی خان پسرش داده شد ) و نیز مخبرالنلک ( که ابتدا به حسین قلی خان و پس از فوت پدرش به محمد قلی خان پسر دیگر مخبرالدوله داده شد ) و مخبرالسلطنه ( که به مهدیقلی خان پسر دیگر مخبرالدوله داده شد ) و مخبر السلطان ( که به ناصر قلی همشیره زاده مخبرالسلطنه داده شد ) به خاطر کارهایی است که این خانوادهدر مخابرات به عهده داشته اند .

تلگراف بی سیم و تلکس

تلگراف بی سیم در سال 1895 م 1274 ش توسط مارکونی ایتالیایی ساخته شد . 1901 م /1280 ش نخستین پیام تلگرافی از فراز اقیانوس اطلس گذشت و از انگلیس به کانادا رسید . چهارده سال بعد آلمانی ها در ایران از تلگراف بی سیم استفاده کردند و پیامهای نظامی خود را از اصفهان به شهر نوئن در آلمان می رساندند . در اواخر سال 1303 وزارت جنگ ایران یک دستگاه کامل فرستنده و گیرنده با موج بلند به قدرت 20 کیلو وات برای تهران و شش دستگاه چهار کیلو واتی برای شهرهای تبریز ، مشهد ، کرمان ، شیراز ، کرمانشاه و خرمشهر از روسیه خریداری کرد . این فرستنده ها برای خبردهی و خبر گیری در ارتش بود. نخستین دستگاه بی سیم تهران در محل فعلی شرکت مخابرات ایران – خیابان دکتر شریعتی – سید خندان و نخستین دکل بی سیم تهران به ارتفاع 120 متر در همانجا استقرار داشت .

تلگراف بی سیم ایران در 6 اردیبهشت 1305 یش یافت و نستین پیام تلگرافی را به مسکو مخابره کرد . از 25 بهمن همانسال مردم تهران و تبریز از تلگراف بی سیم استفاده کردند تلگراف بی سیم روسیه واسطه بین ایران و کشورهای شرق آسیا بود . برای مخابره پیامها با آسیای غربی ، اروپا ، امریکا و افریقا از تلگرافخانه بیروت استفاده می شد . در سال 1306 فرستنده و گیرنده ای که در انحصار ارتش بود در اختیار وزارت پست و تلگراف قرار گرفت و عمومی شد و با آن رابطه تلگرافی بین تهران و آنکارا برقرار شد .

پیشرفتهایی که در صنایع مخابراتی صورت گرفت سبب شد که به جای فرستنده های موج بلند از فرستنده و گیرنده های موج کوتاه ساخت فرانسه استفاده شود از سال 1309 به بعد تلگراف بی سیم به تدریج در ایران توسعه یافت تا آنکه در سال 1326 دستگاه نویسنده تلگرافی ( تله تایپ ) که به جای علائم تلگرافی مورس حروف را روی کاغذ می نگارد به کار گرفته شد و به تدریج دستگاه مورس کنار رفت . در سال 1343 وزارت پست و تلگراف و تلفن مراکز فرستنده و گیرنده ای در کمال آباد ( حوالی شهر ری ) و حلقه دره ( حدود 65 کیلومتری تهران بین کرج و قزوین ) ساخت . در مرکز کمال آباد دو فرستنده یکصد کیلو واتی موج کوتاه تلفنکن و یک دستگاه صد کیلو واتی موج کوتاه زیمنس و شش فرستنده تلگرافی با قدرت 5 کیلو وات و یک فرستنده سی کیلو واتی تلفنی برای خارج از کشور نصب شد . این فرستنده ها برای داخل و خارج از کشور