تهیه نقشه (نگاشت) حساسیت به زمین لغزش توسط رویکرد عصبی فازی در منطقه زلزله خیز

این مقاله نتایج مدل عصبی-فازی را با استفاده از دادههای سنجش از دور و سیستمهای اطلاعات جغرافیایی برای تحلیل حساسیت به زمینلغزش در بخشی از مناطق بلندیهای کامرون در مالزی ارایه میدهد. مکانهای زمینلغزش در منطقه تحت بررسی با تفسیر عکسهای هوایی و تصاویر ماهوارهای شناسایی شدند که پژوهشهای میدانی گستردهای آنها را تایید میکردند. برای تهیه نقشه  استفاده شد. نقشههای توپوگرافی، TM شاخص پوشش گیاهی از تصویربرداری ماهوارهای لندست  ) و پوشش اراضی از مجموعهNDVI خطوارهها، شاخص اختلاف نرمالشده پوشش گیاهی ( دادههای مکانی ایجاد شدهاند. هشت عامل موثر در زمینلغزش مانند ارتفاع، گرادیان شیب، انحنا  از پایگاهداده NVDI (خمیدگی)، فاصله از زهکشی، فاصله از جاده، لیتولوژی، فاصله از گسلها و مکانی به دست آمدهاند. این عوامل با استفاده از سیستم استنتاج عصبی-فازی تطبیقی مدل عصبیفازی برای تولید نقشههای حساسیت به زمینلغزش تحلیل شدند. زمانی که کارهای توسعه مدل انجام میشد، کلا پنج مدل حساسیت به زمینلغزش به وجود آمدند. بعد از آن برای تایید نتایج تحلیلها، آنها با مکانهای زمین لرزه تاییدشده میدانی مقایسه شدند. علاوه بر این، منحنیهای مشخصات عملیاتی گیرنده برای همه مدلهای حساسیت به زمینلغزش به دست آمدند و مقادیر مناطق زیر منحنی محاسبه شدند. مکانهای زمینلغزش برای تایید نتایج حساسیت به زمینلغزش به کار برده شدند و   نشان دادند که این مدل از همه پارامترهای تولید شده در 5 % دقت را برای مدل 97 ،نتایج تاییدی مطالعه فعلی  به عنوان عوامل موثر در زمینلغزش استفاده کرده بود. نتایج تاییدی، توافق کافی را بین نقشه به دست آمده از حساسیت به زمین و دادههای موجود در مورد مناطق زمینلغزش نشان
دادند. از نظر کیفی، مدل موجب نتایج منطقی میشود که میتوان این نتایج را برای اهداف برنامهریزی مقدماتی کاربری اراضی به کار برد